Leasing finansowy vs leasing operacyjny – wybierz właściwy model dla Twojej firmy

Wielu przedsiębiorców korzysta z możliwości leasingowania pojazdów, maszyn i innych ruchomości, które wchodzą w skład wyposażenia firmy. W ten sposób zwiększają koszty uzyskania przychodów, dzięki czemu uzyskują niższą kwotę podatku dochodowego do zapłaty. Istnieją dwie główne formy leasingu – finansowy i operacyjny. Czym się różnią i która z nich jest korzystniejsza? O tym dowiesz się z dzisiejszego artykułu.

Czym jest i na czym polega leasing operacyjny?

Leasing operacyjny, zwany również usługowym, to umowa pomiędzy leasingodawcą a leasingobiorcą, która trwa minimum 2 lata. Polega na przekazaniu w użytkowanie środka trwałego w zamian za opłacanie rat leasingowych. Pozwala wrzucić w KUP prawie wszystkie wydatki z nim związane, w tym: opłatę początkową (tzw. czynsz inicjalny, który w przypadku samochodu osobowego może wynosić od 10-20% jego wartości netto), odsetki od rat leasingowych, prowizje, opłaty manipulacyjne oraz koszty ponoszone na co dzień (np. paliwo). Przedmiot leasingu pozostaje we własności leasingodawcy, który może dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Po wygaśnięciu umowy leasingobiorca ma prawo wykupić przedmiot leasingu.

To, co wyróżnia leasing operacyjny, to specyficzna forma własności przedmiotu umowy. Choć to przedsiębiorca podejmie decyzję o wzięciu środka trwałego w leasing, faktycznym jego właścicielem pozostaje bank lub firma leasingowa. W związku z tym przedmiot ten stanowi element składników majątkowych leasingodawcy.

Dla kogo przeznaczony jest leasing operacyjny?

Leasing operacyjny doskonale sprawdzi się w przypadku przedsiębiorców, którzy prowadzą działalność co najmniej od trzech miesięcy, nie widnieją w bazie dłużników oraz mają dobrą historię kredytową w BIK. Leasingobiorca musi być jednak wiarygodny dla leasingodawcy oraz przekonać go, że jest w stanie spełnić warunki umowy, a przedmiot leasingu jest bezpieczny.

Ta forma leasingu daje przedsiębiorcy możliwość uzyskania optymalizacji podatkowej i obniżenia podstawy opodatkowania oraz zachowania pełnej płynności finansowej. Nie wymaga wykupienia przedmiotu umowy po jej zakończeniu (choć dopuszcza takie rozwiązanie) i nie wiąże się z koniecznością uiszczania całości podatku VAT (płatność ratalna) z góry. Ponadto przedmiotem umowy leasingu może być nie tylko samochód służbowy, ale również oprogramowanie, maszyna rolnicza, komputer dla pracowników itp.

Chcąc skorzystać z leasingu operacyjnego, należy spełnić określone warunki. Przedsiębiorca musi złożyć wymagane dokumenty, a firma leasingowa na ich podstawie może zdecydować się na zawarcie umowy. Należy pamiętać, że jest ona podpisywana na co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji przedmiotu leasingu, dlatego inny czas trwania umowy będzie obowiązywał w przypadku samochodu osobowego, a inny dla maszyn i urządzeń. Podatek VAT jest doliczany do każdej z rat leasingowych.

leasing operacyjny

Leasing finansowy – najważniejsze informacje

Istnieje wiele różnych sposobów, aby skorzystać z zewnętrznych źródeł finansowania zakupu składników majątku, np. samochodów osobowych, pojazdów ciężarowych lub maszyn produkcyjnych. Jednym z najbardziej popularnych jest leasing finansowy – umowa, na podstawie której leasingodawca oddaje do użytkowania środek trwały w zamian za wnoszenie comiesięcznych opłat z tego tytułu.

Cechy charakterystyczne umowy leasingu finansowego to:

  • przejście przedmiotu umowy na własność leasingobiorcy wraz z zakończeniem czasu jej trwania,
  • prawo do nabycia środka trwałego po zakończeniu umowy, po cenie niższej od wartości rynkowej z dnia zakupu,
  • czas trwania umowy powinien odpowiadać w przeważającej części przewidywanemu okresowi ekonomicznej użyteczności rzeczy lub prawa majątkowego. Nie może być krótszy niż 75% tego czasu,
  • suma opłat, pomniejszona o dyskonto, ustalona w dniu zawarcia umowy leasingowej i przypadająca do zapłaty w okresie jej obowiązywania, przekracza 90% wartości rynkowej przedmiotu umowy na ten dzień,
  • przedmiot umowy powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb klienta,
  • możliwość wypowiedzenia umowy, przyrzeczenie kontynuowania lub podpisanie kolejnej.

W przeciwieństwie do leasingu operacyjnego przedmiot umowy wpisany jest do ewidencji korzystającego, a nie finansującego. Dlatego to leasingobiorca dokonuje od niego odpisów amortyzacyjnych. W przypadku wątpliwości związanych z wyborem odpowiedniej formy leasingu warto skorzystać z profesjonalnej pomocy PG Partnera Gospodarczego, który udzieli fachowych porad biznesowych.

Kiedy przedsiębiorca powinien wybrać leasing finansowy?

To idealny wybór dla przedsiębiorców, którzy chcą być właścicielami przedmiotu leasingu od początku trwania umowy oraz preferują odliczenie całości podatku VAT od razu. To odpowiednia opcja także dla osób preferujących krótszy czas trwania umowy (nie dłuższy niż 40% okresu amortyzacji) oraz wybierających środek trwały z inną niż 23% stawką podatku VAT (np. samochód używany).

Niewątpliwą zaletą leasingu finansowego jest fakt, że umowa może być zawarta na dowolnie określony czas. Korzystający ma możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych lub skorzystania w niektórych sytuacjach z jednorazowej amortyzacji, dzięki czemu odlicza koszt związany ze stopniowym zużywaniem się ruchomości lub nieruchomości. Leasingobiorca jest jednak zobowiązany płacić zgodnie z harmonogramem raty składające się z części kapitałowej i odsetek, przy czym koszt podatkowy stanowi wyłącznie część odsetkowa. W przypadku pojazdów musi mieć on zawartą polisę OC.

Przy wykupie środka trwałego również można zauważyć wyraźną różnicę między leasingiem operacyjnym a finansowym. W pierwszym przypadku przedsiębiorca nie ma obowiązku dokonania wykupu przedmiotu leasingu po zakończeniu umowy. Może to zrobić dobrowolnie lub pozostawić środek trwały firmie finansującej, przy czym jest on zobowiązany zapłacić pozostałą wartość przedmiotu leasingu, której nie objęły wpłata wstępna i raty. W leasingu finansowym przedmiot transakcji po zakończeniu umowy obligatoryjnie staje się własnością leasingobiorcy, który nie musi już ponosić kolejnych kosztów związanych z wykupem.